Przeżycia traumatyczne

Przeżycie traumatyczne wywoływane jest przez silny stres, tzw. stresor, który powoduje negatywne, istotne zmiany w funkcjonowaniu człowieka. Stresorem może być udział w zdarzeniu zagrażającym życiu lub zdrowiu danej osoby lub osoby bliskiej, wiadomość o udziale w takim zdarzeniu osoby bliskiej lub o śmierci.

Objawy ostrej reakcji na stresor pojawiają się zazwyczaj natychmiast, a stopień ich nasilenia powinien maleć w okresie od 8 do 48 godzin od zdarzenia. Typowymi objawami, które mogą wystąpić są: znieruchomienie i brak kontaktu osoby z otoczeniem, kłucie, ból w klatce piersiowej, odczucie duszności, uczucie przyśpieszonego bicia serca, bóle, kłucie w brzuchu (nudności, biegunka), ból głowy, ogólna słabość, poczucie nierealności, obawa utraty kontroli nad zachowaniem, poczucie drętwienia, drżenie, lęk, objawy wzmożonego napięcia, wybuchy płaczu, złości, uporczywie nawracające wspomnienia zdarzenia. Jeżeli któreś z objawów utrzymują się ponad dwa dni i w znacznym stopniu utrudniają funkcjonowanie możemy założyć, że mamy do czynienia z urazem psychicznym powodującym traumę.
Najważniejsze jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie, która doznała traumy, bowiem w wyniku mogącego wystąpić zawężenia świadomości, odrętwienia, trudności z koncentracją i racjonalnym myśleniem, narażona jest ona lub osoby będące pod jej opieką na niebezpieczeństwo.
Warto zadbać także o przebadanie przez lekarza osoby, która brała udział w traumatycznym wydarzeniu, ponieważ może ona nie uzewnętrzniać ewentualnych urazów fizycznych lub nie zdawać sobie sprawy z konieczności podjęcia działań zabezpieczających, np. w przypadku gwałtu (ciąża, HIV, HCV).
Pomoc w eliminacji negatywnych skutków traumy sprowadza się do przepracowania z klientem zaistniałej sytuacji i jej skutków. W przypadku bardzo nasilonych objawów negatywnych traumy pomocne może być krótkotrwałe wsparcie farmakologiczne określone przez psychiatrę.