Hazard

Powszechna skłonność do szybkiego i łatwego wzbogacenia się powoduje, że uzależnienie od hazardu nie jest tylko problemem pewnej grupy ludzi posiadających nadmiar środków finansowych, ale w znacznym stopniu dotyczy także osób niezamożnych. Hazard opiera się na przekonaniu graczy „kiedyś w końcu wygram” oraz „skoro inni już wygrali, to jest możliwe, że i ja wygram”.

Uzależnienie od hazard jest przejawem niedojrzałości psychicznej, wiarą, że za pomocą wygranej, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zostaną rozwiązane wszystkie problemy, w tym wytworzone zostanie poczucie własnej wartości, znajdziemy się w towarzystwie osób, na których nam zależy. Uzależnienie od hazardu jest także ucieczką, a dokładniej próbą ucieczki od rzeczywistych problemów wytwarzających stres, nieprzyjemne napięcia. Przymus gry o charakterze kompulsywnym umożliwia rozładowanie tych napięć, dając chwilową ulgę. Uspokaja lub pobudza, tłumi ból, jest lekarstwem na nudę. Zdarzające się od czasu do czasu nieznaczące wygrane, podsycają przekonanie o słuszności działania i przekonanie, że sukces, szczęście są na wyciągnięci ręki, trzeba tylko konsekwentnie grać. Niedojrzałość osób uzależnionych sprawia, że nie są zdolni do racjonalnej, samodzielnej oceny swojego postępowania, rzeczowej analizy faktycznych zysków i strat.

Pomoc terapeuty ma umożliwić rozpoznanie prawdziwej sytuacji i jej przyczyn. Wyznaczenie nowych celów i dróg ich osiągnięcia. Przebudowę osobowości w sposób umożliwiający osiągnięcie celów.