Seksoholizm

O uzależnieniu od seksu, czyli seksoholizmie możemy mówić wówczas, gdy seks staje się koniecznością, pojawia się uporczywy brak kontroli nad własnym popędem seksualnym. Seksoholizm jest kompulsywnym zachowaniem o podłożu seksualnym. W sytuacji gdy osoba uzależniona od seksu nie może rozładować napięcia seksualnego, wywołuje to w niej fizyczne objawy podobne do tych, które występują u narkomanów lub alkoholików. Może to być drażliwość, niepokój, trudność w koncentracji, brak zainteresowania otaczającą rzeczywistością oraz przymus zaspokojenia potrzeby. Po seksie zamiast euforii i odprężenia przychodzi otrzeźwienie i frustracja z powodu poddania się przymusowi, co jednak nie przekłada się na zmianę zachowań.

Głównymi przyczynami tego uzależnienia wydaje się brak umiejętności radzenia sobie, inaczej niż przez seks, z powstającymi napięciami, potrzebami kontaktu, frustracją, brakiem miłości, pustką emocjonalną. Uzależnienie to realizowane jest na różne sposoby, przez: masturbację, spontaniczne, częste kontakty z przypadkowymi partnerkami/partnerami, częste zdrady, natręctwa seksualne, częste oglądanie pornografii.

W zasadzie inne jest podłoże tego zjawiska u kobiet i u mężczyzn. Uzależnione kobiety, prócz rozładowania napięcia, przez seks zaspakajają potrzebę bycia akceptowaną, atrakcyjną, kochaną. Uzależnionym mężczyznom seks służy rozładowaniu napięcia emocjonalnego euforii, frustracji, lęku, stresu oraz dowartościowaniu się. Tak u kobiet uzależnionych, jak i mężczyzn, seks bywa pseudo lekarstwem na różnego rodzaju zranienia psychiczne, nierzadko powstałe jeszcze w okresie dzieciństwa. Istotą tego uzależnienia, jak każdego innego, jest to, że nie rozwiązuje ono problemów, z powodu których jest realizowane.
Leczenie seksoholizmu należy rozpocząć od wnikliwego ustalenia przyczyn, które zainicjowały seksualny sposób rozwiązywania uświadomionych i nie uświadomionych problemów, a następnie ich przepracowanie. Kolejnym krokiem jest nauka nowych sposobów radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i napięciem emocjonalnym, by nie wywoływały kompulsywnych zachowań seksualnych. Wskazana jest okresowa wstrzemięźliwość seksualna, by móc poznać czym seks jest w istocie i nauczyć się korzystania z niego w sposób przynoszący satysfakcję.
Osoba żyjąca w związku z osobą uzależnioną od seksu powinna udzielić wsparcia, ale jednocześnie jasno stawiać granice i oczekiwania, konsekwentnie je egzekwować, przez to motywując do zmiany. Zmniejszy się w ten sposób także prawdopodobieństwo stania się osobą współuzależnioną, cierpiącą, lecz nieświadomie podtrzymującą uzależnienie.