Uzależnienie od adrenaliny

Adrenalina lub inaczej – epinefryna, to hormon wytwarzany przez rdzeń nadnerczy, spełniający kilka funkcji. Jest neuroprzekaźnikiem pomagającym przesyłać informacje z jednego neuronu do drugiego, Nazywana jest hormonem strachu, walki, ucieczki, stresu ponieważ jej wydzielanie wiąże się z silnymi emocjami, dużym wysiłkiem fizycznym, przeżyciami psychicznymi i ekstremalnymi wydarzeniami. Przygotowuje organizm do dużego wysiłku. Jednak podwyższony poziom adrenaliny przez dłuższy czas, np. z powodu stresu, bez jej neutralizacji przez ciężką pracę, ucieczkę, walkę powoduje negatywne skutki w postaci: nudności, skurczu jelit, złego trawienia, bólu głowy, hiperglikemii. Oznakami wysokiego poziomu adrenaliny mogą być rozszerzone źrenice, pocenie się, szybsze bicie serca czy wzrost ciśnienia krwi.

Od dawna wielu ludzi zauważyło, że sytuacje zagrożenia wywołują silną reakcję organizmu (mobilizacja do walki lub ucieczki – pokonania zagrożenia), a po ich przezwyciężeniu organizm jest nagradzany przyjemnym stanem ulgi, odprężenia, euforii. To zainspirowało szereg osób do uprawiania ryzykownych sportów ekstremalnych, dostarczających dużej dawki adrenaliny, a przede wszystkim opisanej wyżej nagrody, do której, w przypadku sportów ekstremalnych, należy dodać podziw, uznanie widzów, czasami wysokie wynagrodzenie pieniężne. Kiedyś adrenalina umożliwiała przeżycie w częstych sytuacjach zagrożenia i temu wyłącznie służyła. Współcześnie, w czasach w miarę bezpiecznych, wyzwalana jest sztucznie dla zabicia nudy, tyle tylko, że nie rzadko prócz nudy zabija znudzoną/znudzonego, przez to bywa równie groźna, jak narkotyki egzogenne, czy alkohol. Warto pamiętać, że pozytywne działanie adrenaliny na organizm, podobnie jak innych środków uzależniających, jest bardzo krótkotrwałe. Stan euforyczny łatwo przeradza się duże zmęczenie, przygnębienie, co z kolei wyzwala nieodpartą potrzebę powtórzenia działań dostarczających odpowiednią dawkę adrenaliny. Organizm, przyzwyczajając się do danego poziomu adrenaliny, zaczyna po pewnym czasie potrzebować jej coraz więcej. Wtedy następuje zarówno fizyczne, jak i psychiczne uzależnienie od ryzyka. Wyraźnym sygnałem uzależnienia jest to, że mimo kłopotów wynikających z dostarczania sobie adrenaliny, dana osoba nie rezygnuje.

Uzależnienie od adrenaliny ma także duże, negatywne skutki społeczne. Niekorzystnie wpływa na relacje osoby uzależnionej z innymi ludźmi w rodzinie, w pracy, na drodze (np. gaz do dechy) – przez realizację potrzeby ekstremalnych doznań. Osoba uzależniona nie ceni życia swojego, tym bardziej innych, nie liczy się z uczuciami (obawami) najbliższych i obcych.

Leczenie można rozpocząć, kiedy osoba uzależniona zauważy problemy życiowe spowodowane przez uzależnienie, czy to za sprawą dolegliwych zdarzeń, np. wpadek, rozwód, czy za sprawą rozmowy z terapeutą.